#1 - Vaarwel

සමුගනී - vaar·wel (het; o; tussenwerpsel) 1) groet bij het afscheid 2) afscheid

Dag 1 en 2

Na een lach, een zoen en een traan was het eindelijk tijd om mijn avontuur tegemoet te lopen. De douane op Schiphol dacht daar anders over: Had ik soms stiekem een stuk kaas in mijn tas gedaan? Eeh, kaas? Ik wees hem op de zak dropjes, en dat leek de oorzaak van zijn probleem en het scanapparaat te zijn. 

Met bij elke vlucht vertraging en op Heathrow per ongeluk eerst Engeland in en vervolgens Engeland weer uit lopen kwam ik 5 uur later dan gepland op het vliegveld van Colombo aan. Gelukkigen maakte de steward die op Christiano Ronaldo leek en telkens de hele rij stoelen voor mezelf veel goed ;-) Ook de slaappil op vlucht 2 werkte uitstekend. Terwijl ik normaal nooit goed kan slapen in een vliegtuig vanwege vegetatieve verschijnselen (iets met vliegangst), was ik met 6 uurtjes pitten eigenlijk best tevreden.

'26 degrees and thunderstorms,' aldus de captain tijdens de landing. Onweer en vliegen, twee van m'n grotere angsten gecombineerd. Hiephoi. 

Bij aankomst in mijn hotel in Negombo ontdekte ik dat mijn pak houdbare milkshake van 330 ml gewoon nog in mijn tas zat. Zou dus goed kunnen dat dáárom de meneer van de douane mij er even had uitgevist. 

Dag 3

Ondanks dat het hier bloedheet is (28 graden om 09.00 uur), heb ik nog geen straaltje zon gezien. Het is regentijd aan de zuidwestkust, dat betekent dat het nagenoeg de hele dag bewolkt is en ongeveer één uur per dag regent. Het zand van het strand is goudgeel en het zeewater is lekker warm. De locals hebben hun hutjes en huisjes op het strand gebouwd en de kinderen zwemmen in zee of spelen honkbal met zelfgemaakte knuppels en honken.  

Het verkeer is een chaos hier en alles rijdt kriskras door elkaar heen: tuk-tuk's met kindjes op schoot van de bestuurder, taxis, propvolle public buses, motors, koeienwagens, scooters met kinderen ingeklemd tussen de vader (voorop) en de moeder (achterop), wilde honden, fietsers, inwoners die hun koe uitlaten, niets lijkt te gek en iedereen toetert in het wildeweg naar elkaar. Inhalen met drie voertuigen naast elkaar rijdend op een eenbaansweg is hier heel normaal, zelfs als er een inhalende tegenligger aankomt. Ik ben blij dat ik na 4 uur rijden in het busje levend ben aangekomen in Anuradhapura, want daar staat het Work the World huis.

Samen met nog zes Britse meiden woon ik hier de komende 4 weken. Ze kwebbelen wat af en ik moet soms m'n best doen om ze goed te verstaan als ze snel, onduidelijk of binnensmonds gaan praten. Wel goed voor m'n Engelse luister- en spreekvaardigheid. Ik heb een 4p-kamer voor mezelf (luxe) en het ziekenhuis is op 500 meter afstand. Morgen de eerste stagedag!

Foto's  → Album #1